Bijdrage Begrotingsbehandeling november 2013

Begroting 2014

SGP-fractie - bijdrage fractievoorzitter A. Boele

Gemeenteraadsvergadering dinsdag, 12 november 2013

Visitekaartje

Met deze begroting geeft het college haar visitekaartje af.

Op het kaartje staat geschreven: we zijn financieel gezond, de financiën zijn structureel op orde, we hebben een ruim toereikend weerstandsvermogen en er komt geen OZB-verhoging.

In de begrotingsstukken ontwaar je een bijna euforische toon: er is veel bereikt, we zijn van ver gekomen, maar het collegeprogramma is nagenoeg uitgevoerd.

Terecht?

Is dat terecht?

Nou, je kunt er in ieder geval weinig steekhoudends tegenin brengen.

Er is dit college weleens verweten dat het mooie praatjes verkoopt, maar dat kun je met dit document in de hand toch moeilijk volhouden.

Deze begroting staat trouwens niet op zichzelf. Het is het slotdocument in een reeks van financiële beleidsstukken die in de achterliggende vier jaar bij de raad langs kwamen.

Die stukken werden gaandeweg sterker, in financieel-technische zin, maar vooral ook beleidsinhoudelijk: er ontstond een gezond en robuust financieel beeld.

Met deze begroting in de hand is enige euforie daarom niet misplaatst. Met een knipoog naar een pakkende slogan van een landelijke krant zeggen wij: misschien wel de beste begroting ooit!

Mooi!

Waar is de SGP-fractie in het bijzonder blij mee? Dat deze keer de OZB niet stijgt, zelfs niet met het inflatiepercentage.

Dit jaar geen discussie over de mate van belastingverhoging. Dat is een unicum, althans ik heb het in de achterliggende 16 jaar niet meegemaakt.

We vinden dat vooral zo belangrijk omdat er een positief signaal richting burger van uitgaat.

In een tijd van economische tegenspoed en zwaar negatief uitpakkende rijksmaatregelen, doet het gemeentebestuur daar niet nog eens een schepje bovenop: het legt de burger geen zwaardere lasten op.

Paradox

Ondertussen moet je wel vaststellen, dat de begroting iets paradoxaals heeft, iets wat ook helemaal niet zo gemakkelijk uit te leggen is.

Wat ik bedoel?

Aan de ene kant is de vermogenspositie sterk verbeterd en is de exploitatie meerjarig sluitend gemaakt zonder belastingverhoging.

Je zou dan verwachten dat daar een schraal investeringsprogramma en een dito uitgavenpatroon tegenover staat.

Maar dat is helemaal niet het geval: er is geen terughoudendheid betracht in grote investeringen, getuige projecten als het nieuw zwembad, nieuwe basisscholen, grote infra-projecten en veiligheidsmaatregelen op de dijk.

Het is allemaal naar hartenlust opgepakt en in uitvoering genomen.

Ontrafel voor ons die paradox, zo vragen mensen mij soms. Kan het college mij helpen aan het juiste antwoord?

Vlekje

Nu is het ook weer niet zo dat in deze begroting alles lof verdient!

Er zijn minpunten. De meest in het oog springende is wel de aansluiting met de begrotingen van de gemeenschappelijke regelingen.

We doen steeds meer in gezamenlijk verband, de GR-er worden ook steeds belangrijker, maar er is nog immer geen goede aansluiting op de begrotingen van de GR-en.

Het zal toch niet wáár zijn, denk je dan. Lopen we in dit opzicht dan toch achter de feiten aan?

Wij vinden dat een vlekje op het heldere blazoen van deze begroting.

Tragiek

Daarnaast ontwaar je in de stukken toch ook enige tragiek. Ik doel daarbij op het thema “verbindend besturen”: een nieuwe bestuursfilosofie, waaraan dit college zich wil laten kennen.

Het college heeft geweten hoe weerbarstig het allemaal is.  

De hele misère rondom de vergunning voor verwerking van asbesthoudend schroot, zette niet alleen in een klap het gemeentebestuur op grote achterstand, en passant ging ook de reputatie van het bedrijf NedStaal aan diggelen.

Zo ook de kwestie rondom de windmolens. Het gemeentebestuur, hoewel het zich breed en stellig uitsprak tegen de molens, wordt belaagd van twee kanten: een fel en achterdochtig opererend actiecomité en de provincie. Twee tegenovergestelde posities: wat je ook doet, je doet het nooit goed!

De tragiek van de ambitie “verbindend besturen” is, dat juist nú zich een maatschappelijk protest manifesteert dat voor Alblasserdamse begrippen niet eerder vertoond is.

Verbindend besturen, het was een nobele ambitie, er zijn ook mooie resultaten mee bereikt. Maar: het zal nooit helemaal gelukken!

Betrekkelijk

Hoe robuust het financieel beeld er ook uit mag zien, ook deze begroting verkeert in het ongewisse over de periode vanaf 2015.

De drie decentralisaties in het sociaal domein gaan straks het besturen van gemeenten enorm veranderen. Daar worden binnen het verband van Drechtsteden goede voorbereidingen getroffen. En de raad wordt daarin stap voor stap meegenomen, waarvoor dank.

Maar in welke mate het allemaal financieel uitvoerbaar wordt, is op dit moment een groot vraagteken.

In dat opzicht is deze begroting, althans het meerjarenperspectief, ook weer heel betrekkelijk.

Statement

De begroting weerspiegelt al met al een duidelijk statement: waar een kleine gemeente groot in kan zijn.

We zijn klein, gemeten naar het aantal inwoners.

We zijn groot, gemeten, naar de resultaten in de achterliggende jaren: als je kijkt naar wat voor burgers kon worden gedaan en wat met de samenwerking binnen Drechtsteden kon worden bereikt.

Dat er voor een zelfstandig Alblasserdam binnen een zich snel veranderende wereld ruimte is, bewijst deze begroting overtuigend.

Het is een ereplicht van een toekomstige generatie bestuurders dit erfgoed te bewaren en uit te bouwen.

Dank

In onze gemeenten omringen velen het plaatselijke bestuur met gebed. Dat gebeurt onder andere in de kerken.

Als we nu mogen vaststellen dat in de achterliggende jaren veel tot stand gekomen is, dan zien wij daarin een zegen van God, die ons  – zij het onverdiend – ten deel viel.

Zo belijden wij dat. En daarvan geven we graag getuigenis in deze raad.

En daaraan verbinden wij een oprechte dank aan al die medewerkers die aan dit mooie resultaat hun bijdrage hebben geleverd!